Любоў да сваёй Радзімы, народа пачынаецца з любві да роднай мовы. Мова яднае нас у народ, які носіць прыгожае імя – беларусы. Аблічча кожнай нацыі вызначаюць нацыянальная культура, мастацкая творчасць, народныя рамёствы, традыцыі і звычаі, а ў першую чаргу – мова. Таму абавязак кожнага з нас – дасканальна авалодаць роднай мовай.

А якая яна, наша беларуская мова? Так, гэта матчына мова, мова нашых бацькоў і дзядоў, родная мова. Яе неабходна берагчы, песціць, лелеяць як дзіця, бо без мовы няма народа, няма нацыі, няма краіны. Толькі родная мова натхняе нас на высакародныя ўчынкі, а ў цяжкія хвіліны штурхае на самаахвярнасць. Толькі роднае слова здольнае лекаваць душу чалавека. Гістарычнае мінулае, патаемнасць будучага, дзень учарашні, сёняшні і заўтрашні – усё для народа заключаецца ў родным слове.

Важным накірункам работы ў ВПК з’яўляецца адраджэнне нацыянальнай культуры. Фальклор з’яўляецца скарбніцай духоўных каштоўнасцей народа, яго мастацкім летапісам, захавальнікам багацейшых нацыянальных традыцый, здольнасцей. У вуснай народнай творчасці знайшлі грунтоўнае адлюстраванне грамадскае і сямейнае жыццё народа, яго вераванні і памкненні, сацыяльныя і эстэтычныя ідэалы, нормы звычаёвага права, погляды на чалавека і сусвет.

Фальклор аднаўляе сувязь часоў, мацуе выпрацаваныя стагоддзямі традыцыі, на лепшых узорах створанага народам мастацтва фарміруе эстэтычныя пачуцці беларусаў. Вучні ВПК прымаюць непасрэдны ўдзел у пастаноўцы фальклорна – этнаграфічных свят: “Добры вечар, шчодры вечар!”, “У госці да восені”, “Запаліце зоркі памяці і надзеі, або Абрад святкавання Дзядоў”, у іншых мерапрыемствах.

На пачатку 2014/2015 навучальнага года ў ВПК пачаў дзейнічаць этнаграфічны куток. Мэта яго – далучэнне вучняў да нацыянальнай культуры беларускага народа, развіццё краязнаўства і захаванне гісторыка – культурнай спадчыны роднага краю. Былі вызначаны задачы: вывучэнне багатай і невычэрпнай мастацкай спадчыны; выхаванне асобы з глыбокай духоўнасцю праз нацыянальнае, эстэтычнае. На працягу некалькіх гадоў вучні, настаўнікі, бацькі дапамагалі збіраць экспанаты нашага кутка.

Сёння этнаграфічны куток закліканы выканаць галоўную сацыяльную функцыю духоўнага і патрыятычнага выхавання школьнікаў, а таксама функцыю культурна – асветніцкай дзейнасці. Ён валодае спецыфічнымі, уласцівымі толькі яму сродкамі ўздзеяння. Экспазіцыі этнаграфічнага кутка фарміруюць у дзяцей эмацыянальна афарбаваныя адносіны да тых ці іншых падзей мінулага.

Этнаграфічны куток уяўляе сабой інтэр’ер сялянскай хаты. Усё тут проста і мэтазгодна, падпарадкавана той жыццёвай мудрасці, якая выпрацоўвалася стагоддзямі. У кутку сканцэнтраваны этнаграфічны матэрыял: традыцыйныя сельскагаспадарчыя і рамесніцкія прылады працы, хатняе начынне, прадметы побыту беларусаў.

Даматканыя вырабы адметныя сваімі дэкаратыўнымі вартасцямі: вышытыя сурвэткі, льняны абрус, вышытая прасціна, вышытыя крыжыкам карціны, рознакаляровы дыван і такія ж ручнікі. Ёсць прадметы ткацтва і вырабы гаспадарчага прызначэння. Вельмі часта гэты матэрыял выкарыстоўваецца ў разных мерапрыемствах.

Ён дапамагае не толькі  расказваць, але і паказваць наша мінулае. Наогул, музейнае асяроддзе выступае істотным сродкам уплыву на выхаванне асобы. У ім ствараецца непаўторная эмацыянальна – эстэтычная атмасфера, якая моцна ўздзейнічае на асобу вучня, на фарміраванне яго светапогляду.

Вольга Красніцкая,

настаўніца беларускай мовы і літаратуры
ДУА “Макранскі ВПК д/с-СШ”