Няма ў прыроды кепскага надвор’я, але ўсё ж настрой чалавека значна лепшы, тым болей глыбокай восенню, калі ў небе з’явіцца сонейка, заліваючы сваім скупым святлом суцішаную вясковую вуліцу. Тады можна з задавальненнем па ёй прайсці, сустрэцца ды пагутарыць са знаёмымі людзьмі. Але жыхар вёскі Новы Быхаў Леанід Цярэшчанка пагодлівых дзён не чакае, бо, калі трэба, з ахвотаю займаецца па гаспадарцы. Іншая справа летам. Тады сухое надвор’е патрэбна ўсім, каб нарыхтоўваць кармы, убіраць у полі збажыну, даводзіць да ладу на збожжатоку намалочанае зерне. А Леанід Ягоравіч загадвае збожжатокам у сваёй вёсцы не адзін год. Сёлета таксама займаў гэту адказную пасаду, аб чым у першы дзень верасня, калі прыязджаў на ўрачыстую агульнашкольную лінейку, мне сказаў галоўны аграном СВК “Навабыхаўскі” Васіль Цікавенка. Ад яго даведаўся таксама, што валавы збор зерня ў гаспадарцы склаў 4800 тон — на 800 тон болей, чым летась пры сярэдняй ураджайнасці ў 30 цэнтнераў з гектара. Яго тады перапрацоўвалі на двух збожжатаках: тут, у Новым Быхаве, а таксама ў вёсцы Тайманава, якая раней была цэнтральнаю сядзібаю ужо не існуючага калгаса імя Дзяржынскага. Там токам загадвала Ірына Казюлька.

Калі ў гутарцы аб гэтым напомніў Леаніду Ягоравічу, той адразу заўважыў, што ў яго калегі зернесушыльная гаспадарка лепшая, а гэта важна. Ды сёлетняе лета і яму дазволіла справіцца з новым ураджаем належным чынам.

Мой суразмоўца гаворыць аб хлебе надзённым так, нібы ўвесь час толькі яго вырошчваў ды перапрацоўваў, хоць гэта далёка не так. Ён — кадравы вайсковец, палкоўнік авіяцыі, і гэта бачна па ягонай выпраўцы, манерах паводзін. А скончыў у свой час Рыжскае ваенна-авіяцыйнае вучылішча па спецыяльнасці радыётэхнік. За амаль 29 гадоў бездакорнай службы ва Ўзброеных Сілах СССР змяніў шэсць месцаў службы, а закончыў яе тады, калі не скораная нават гітлераўскаю ваеннаю машынаю з-за бесталковай гарбачоўска-ельцынскай перабудовы супердзяржава развалілася быццам картачны домік. Развалілася і армія. Выслугі ж у старшага афіцэра хапала і ён з сям’ёю пакінуў расийски горад Кіраўск, з цяжкасцю абмяняўшы сваю службовую кватэру на Магілёў. Але жыў у нашым абласным цэнтры нядоўга, цягнулі родныя мясціны, дом, у якім пасля смерці маці-калгасніцы дажываў свой век бацька-інвалід, былы бухгалтар мясцовага лясніцтва. Да яго і вярнуўся. Праца афіцэру-палітработніку высокага рангу тут знайшлася адразу, жонцы таксама. Яна пайшла ў сярэднюю школу выкладаць рускую мову і літаратуру, а ён… Леанід Ягоравіч нават засмяяўся, калі пачаў пералічваць свае сельскагаспадарчыя пасады.

У маі 1993 года стаў брыгадзірам паляводчай брыгады, у студзені 1995-га ўзначаліў тагачасны калгас імя Кірава, якім кіраваў тры гады. Са старшыні ў 1998 годзе зноў падаўся ў брыгадзіры. Гэтага патрабавалі абставіны. А ў 2001 годзе выбралі старшынёю сельвыканкама, дзе таксама адпрацаваў тры гады.

Старшыні калгаса мяняліся ў той час даволі часта, але з усімі былы палітработнік знаходзіў агульную мову, усім дапамагаў, калі ўзнікала неабходнасць. Таму і пасады свае мяняў таксама часта. Трэба было загадваць машынным дваром — стаў ім загадваць, спатрэбілася пайсці намеснікам старшыні калгаса — пайшоў. Канчаткова ж перастаў працаваць у сельскай гаспадарцы чатыры гады таму, хаця ягоныя веды, стараннасць, аўтарытэт не лішнія, запатрабавальныя. Вось і звяртаецца да яго падчас жніва цяперашні старшыня праўлення сельгаскааператыву Дзмітрый Марціновіч з просьбаю пакіраваць часова тэхналагічным працэсам на збожжатаку. Сёлета ўжо планаваў не ісці, на ўласнай гаспадарцы спраў хапае, але ўгаварылі, пайшоў, бо ў даным выпадку грамадскае разуменне сітуацыі ўзяло верх над уласнымі меркаваннямі.

Уласная гаспадарка ў Цярэшчанкі даволі ладная. З жонкаю Алай Пятроўнай даглядае карову, парсюкоў, курэй, трусоў. Частку малака прадае дзяржаве. У летнія месяцы, калі хапае травастою, кожны месяц па 250—300 літраў. Сабе таксама хапае нават калі прыязджаюць дачка і сын з дзецьмі. Дачка працуе ў Магілёўскім гарвыканкаме, сын на БМЗ у Жлобіне. Абое ў свой час добра вучыліся, скончылі па дзве вышэйшыя навучальныя ўстановы, чым бацькі вельмі ганарацца.

Звычайна пасля гаспадарскіх клопатаў палкоўнік у адстаўцы Цярэшчанка альбо адпачывае, альбо ідзе ў сельвыканкам да яго старшыні Вячаслава Сідарэнкі, каб заняцца пытаннямі ветэранскай арганізацыі ў якой недзе каля 200 чалавек, бо жывуць яны не толькі ў вёсцы Новы Быхаў, а і ў іншых населеных пунктах сельсавета, бо гэту грамадскую арганизацыю ён узначальвае.

Мікола КОЛАСАЎ.