Хаты і надворных пабудоў іх гаспадарам Альхоўскім у вёсцы Ніканавічы Чырванаслабодскага сельсавета каштавала  каля 3000 разнакаляровых ПЭТ-бутэлек, не лічачы сваёй стараннасці і часу.

Гэтая звычайная, стаўшая затым незвычайнай, сялянская хата прыцягвае да сябе ўвагу кожнага, хто праходзіць альбо праязджае каля яе. Стаіць яна на вуліцы Цэнтральнай, 28. У сонечны дзень пераліваецца рознымі колерамі вясёлкі нібы паказваючы ўсім сваю адметную поліэтыленавую прыгажосць.

Раней у ёй жылі працавітыя людзі Даніла Іванавіч Альхоўскі з жонкаю Клаўдзіяй Нічыпараўнаю. Гадавалі траіх дзяцей — дачку Ліду, сыноў Юру і Сашу. Гаспадар любіў паляваць, рыбачыць, займацца сялянскімі справамі, гаспадыня ж глядзела дзяцей, хатнюю гаспадарку. Дзеці, калі выраслі, раз’ехаліся хто куды. А яны засталіся дажываць свой век адны радуючыся, калі час ад часу да іх прыязджалі гасцяваць дзеці з унукамі.

Дачка Ліда вярнулася ў бацькоўскую хату з мужам Сяргеем у 2010 годзе, калі стары Даніла ўжо жыў адзін, а ўзрост набліжаўся да 80 гадоў. Вярнулася назаўсёды, каб дагледзець роднага чалавека. А ён усё бедаваў, што вось пойдзе ў лепшы свет, не стане тады  каму рупіцца на падворку. І зарасце быльнягом нікому болей не патрэбны. Пасля такіх слоў наварочваліся слёзы не толькі ў бацькі, але і ў дачкі. Тая яго супакойвала, казала, што такога не здарыцца, хату давядзе з мужам да ладу, надворныя пабудовы таксама, і ўсюды ўлетку будуць палымнець кветкі, нават яго любімыя ружы.

Так цяперака і ёсць. Праўда, гэта толькі першыя кветкі, ды неўзабаве іх  стане куды больш, паколькі лета толькі пачалося.

Сённяшнія гаспадары падворка радуюцца таму, што ёсць, бо памятаюць яго ранейшым, калі толькі пачалі тут жыць, вярнуўшыся з Рассійскай Федэрацыі. Там яны доўгі час  служылі ў чыгуначных вайсках на Байкала-Амурскай магістралі. Потым пераехалі ў Ніжні Ноўгарад, адтуль — у Смаленск. Толькі і ў Смаленску доўга не затрымаліся, паехалі на Быхаўшчыну, дзе і жывуць. У Смаленску ж застаўся сын, бізнесмен, другі сын служыць у Валгаградзе, ён — маёр расійскай арміі. Дык вось хлопцы напярэдадні 2014 Новага года вырашылі зрабіць бацькам начальны навагодні падарунак. Сабраліся разам і купілі ім новенькі аўтамабіль павышанай прахадзімасці УАЗ “Патрыёт”. Каб ездзілі ў лес па грыбы, па ягады альбо яшчэ куды ім захочацца. У старэнькую ж “Audi” параілі болей не садзіцца.

Як ужо казаў, некалі ашаляваная хата зараз аздоблена донцамі разнакаляровых пластыкавых бутэлек, прыбітых да сцен цвічкамі. Гэта таксама ўпрыгожаны гараж, лазня, летняя кухня.

Вабіць да сябе ўтульная альтанка, за якой віднеецца своеасаблівая шашлычніца з устаноўленым там мангалам. І ўсюды парадак.

Па двары ў слоту можна смела хадзіць у тапачках, не баючыся запэцкаць іх у гразі. Бо гразі нідзе няма, паўсюдна ўкладзена плітка.

За вадою таксама нікуды хадзіць не трэба. Яна паступае ў хату з артэзіянскай шчыліны.

Паколькі вакол хапае травы, а калі чаго і не хапае, то можна купіць у сельмазе  ці ў райцэнтры, то трымаюць на падворку, за хатаю, курэй-бройлераў, трусоў веліканаў, якіх вартуе сабака аўчарка.

Садзяць сабе гаспадары бульбу, гародніну, клубніцы, а ў цяпліцы — памідоры, агуркі, якія ўжо пачалі цвісці. Так што будуць з ураджаем.

Калі ж пачнецца ягадна-грыбны сезон, тады час ад часу стануць наведваць лес. Яго яны добра ведаюць, а вадзіць аўтамабіль-унедарожнік умеюць абодва, маюць на гэта патрэбныя дакументы.

Мікола КОЛАСАЎ.