У сельскай мясцовасці сярод падпісчыкаў на газету “Маяк Прыдняпроўя”, а таксама на іншыя друкаваныя СМІ значную колькасць складаюць людзі сталага ўзросту. Гэта і зразумела, бо маладое пакаленне цяпер знаходзіць многа іншых сучасных крыніц інфармацыі. Яно, асабліва ў горадзе, мае таксама шмат кантактаў і тым самым болей валодае звесткамі аб жыцці раёна ці краіны.

У гэтым давялося ўпэўніцца, калі ў аграгарадку Абідавічы завітаў у мясцовае аддзяленне паштовай сувязі. Ягоная загадчыца Наталля Сіманава з ліку самых верных прыхільнікаў «раёнкі» назвала менавіта пенсіянераў: Раісу Падгорнаву, Любоў Гірычаву, Марыю Ткачову, Наталлю Усцінаву, Міхаіла Солахава. Яна ж парэкамендавала нам наведаць менавіта Міхаіла Іванавіча, што мы і зрабілі (на здымку).

Ветэран сельскагаспадарчай працы знаходзіўся дома і з ахвотаю гутарыў аб сваіх адносінах з раённаю газетаю.
—Яны у мяне вельмі даўнія, шчыльныя ды шчырыя, — распавядае субяседнік. — Пачаліся болей сарака гадоў таму назад і ніколі не перапыняліся. Тады працаваў трактарыстам, знаходзіўся пастаянна на перадавых пазіцыях у працы, таму ўдастойваўся асабістай увагі з боку журналістаў “Маяка Прыдняпроўя”. Пісалі пра мяне Уладзімір Кныш, Мікола Леўчанка — цяперашні галоўны рэдактар выдання, неаднойчы сустракаўся з тагачасным кіраўніком рэдакцыі газеты Георгіем Барысавым.

Сябраваў таксама з пазнейшым пакаленнем журналістаў, калі працаваў брыгадзірам трактарнай брыгады, інжынерам, на іншых пасадах.

Заўсёды любіў і люблю чытаць цяпер пра вясковае жыццё, працу людзей на палетках і фермах, замалёўкі аб перадавіках сельгасвытворчасці, ветэранах галіны. Вельмі ўдзячны газеце, што застаецца вернай вёсцы і яе людзям.

Ветэран пажадаў калектыву рэдакцыі творчага плёну, набыткаў у пошуку новых падыходаў да асвятлення тэм, шмат удзячных падпісчыкаў і чытачоў.

Мікалай Ахрыменя.