Аўтадарога Віцебск – Гомель. 295 кіламетр. Тут па абодва бакі трасы раскінулася вёска Сялец. Рухаючыся ў напрамку аграгарадка Абідавічы, абавязкова заўважыце па праваму боку сельскі магазін. Вось яно – сэрца кожнай вёскі!

З 8 раніцы да 10 часоў вечара сюды ідуць вяскоўцы прыкупіць да стала свежага хлеба, малака, смятаны, летам часцяком зазіраюць грыбнікі, каб перавесці дух і набыць прахалоднай мінералкі, завітваюць вадзіцелі далёкіх рэйсаў.

Прасторнае памяшканне падзеленае на дзве зоны – прадуктовыя і прамысловыя тавары. А за прылаўкам вось ужо больш за трыццаць год нязменны прадавец Валянціна Чыгірава.

– Добры дзень, – вітае пакупнікоў жанчына добрай усмешкай. – Чаго жадаеце?

Так афіцыйна звяртаецца ў асноўным да прыезджых, да большасці ўсё ж на “ты” – стаж працы адбіваецца.

Пытанне гэта Валянціна Міхайлаўна задае часцей за ўсё ўжо ведаючы на яго адказ – за столькі гадоў бездакорнай працы вывучыла попыт кожнага мясцовага жыхара. І прадаўцу несумненна давяраюць. Ды не толькі пры выбары прадуктаў харчавання.

Раз-пораз прадавец сельскага магазіна становіцца ледзь не псіхолагам, даверанай асобай. Месныя жыхары ведаюць – Міхайлаўна выслухае, падкажа саветам. Дачка паступіла ва ўніверсітэт. Сын ажаніўся. Бульба ўрадзіла. Прадавец у курсе ўсіх падзей у жыцці аднавяскоўцаў – маленькіх і вялікіх.

– Працуем утрох у тры змены кожны дзень без абеду, выхадны раз у тыдзень, – адпускаючы тавар, распавядае Валянціна Міхайлаўна.

– А на хатнія справы часу хапае, можа ў вас і гаспадарка ёсць? – пытаю суразмоўніцу.

– З гаспадаркі толькі агарод, як і ва ўсіх, ды куры. А, як часта кажуць, часу не хапае толькі таму, хто нічога не робіць. Таму з усім паспяваю. Тым больш дзеці ў мяне ўжо дарослыя. Старшы Саша – урач агульнай практыкі цэнтральнай раённай бальніцы, малодшы Віталік – студэнт.

Адпрацаваўшы змену, вярнуцца дадому хутка не ўдаецца. Абавязкова па шляху хто-небудзь спыніць. Спіс пытанняў шматлікі – ці завезлі цукар, усё ж ягадны сезон, ці калі паліцы школьным асартыментам папоўняцца. Часам пераступіць парог хаты атрымоўваецца зацемна. Хатнія справы, перапынак на сон, а заўтра зноў на працу.

Дасье “МП”

1981 – 1983 – старшы піянерважаты ў Камарычскай васьмігадовай школе;

1984 – 1990 – вучаніца ў харчовым магазіне в. Сялец;

1990 – 1995 – прадавец у харчовым магазіне в. Сялец;

1995 – прадавец Вараніноўскага спажывецкага таварыства в. Вараніно;

2005 – 2010 – прысвоена кваліфікацыя прадаўца першай катэгорыі магазіна в. Сялец;

з 2010 – прадавец 6 разраду з выкананнем абавязкаў загадчыцы магазіна в. Сялец.

У гэтым годзе да Дня кааперацыі аб’яўлена Падзяка Магілёўскага аблспажыўсаюза.

Ядвіга РОКА.